#Prolog ,,Tu wszystko się zaczęło, ale też i skończyło. Chyba że??.. "

*~~* 

Po przeczytaniu, przeczytaj także parę słów ode mnie ;) 

*~~*

2012r

Młoda, ufna piętnastoletnia dziewczyna kochająca szalenie jednego chłopaka. Tego, który będzie z nią zawsze?? Daleko jeszcze zostało, by mówić, że na zawsze. Jedno jest pewne będą szczęśliwi, choć nie mówi, że razem. Po prostu będą.  Niech się na razie niczym nie martwią i po prostu się kochają. Liczy się tu i teraz.  Ona szaleńczo zakochana, on codziennie mówi, że dziewczyna znaczy dla niego wszystko. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu. Wspierają się, kochają ufają. Czyż to nie jest piękne, że są jeszcze ludzie tacy jak oni?? Tylko, że tacy ludzie są do czasu. Ktoś w końcu zawini i czar pryśnie, tak też było w ich przypadku. Kto zawinił?? Odpowiedź znana obu stron. Czemu się poddali?? To już inna historia. Może zacznijmy ją od początku??? Czemu nie? A więc tak.

  Aron i Spencer znali się od małego. Razem mieszkali w tej samej miejscowości, razem dorastali. Od zawsze razem. Szkoda tylko, że nie na zawsze. Ich przyjaźń z roku na rok stawała się coraz bardziej mocniejsza. Ich rodzice bardzo się z tego cieszyli. Nie rozłączali ich, choć ich matki zawsze powtarzały, że przyjaźń damsko-męska nie istnieje. Jednak im to nie przeszkadzało, nie obchodziły ich zdania innych. Można powiedzieć, że swój własny świat. Byli w nim szczęśliwi. Pewnego słonecznego lata w piętnaste urodziny Spencer, Aaron dał jej najwspanialszy z możliwych prezentów. Prawdziwą miłość, to od wtedy codziennie mówił jej, że bardzo ją kocha, że jest dla niego wszystkim. Jednak Spencer nie doczekała się wspólnych szesnastych urodzin, ponieważ nie było na nich Aarona. Nie, dlatego że po prostu nie mógł. On odszedł zostawiając ją samą. Dziewczyna bardzo się załamała. Zniknął tak po prostu z dnia na dzień. Wyprowadził się. Spencer nie mogła się pozbierać przez długie miesiące. Płakała do poduszki w objęciach swojej najlepszej przyjaciółki Klaudii. Ciągle myślała o chłopaku, z którym spełniła 15 lat, te 15 lat były najpiękniejsze w jej życiu. Pewnego dnia doszła do wniosku, że skoro on nie myślał o niej wyjeżdżając, ba nawet nie powiedział nic, to ona też przestanie o nim myśleć. Spróbuje zapomnieć. Czy tak się da?? Raczej nie, ale jak nie spróbuje to się przecież nie dowie. Postanowiła się zmienić. Zaczęła od wyglądu. Swoje jasno brązowe włosy przefarbowała na blond. Nawet pasowało jej do twarzy. Zaczął robić sobie makijaż. W końcu ma już 17 lat. Chodzi do szkoły fotograficznej. Rodzice najpierw myśleli, że chce iść na modelkę, ale ona szybko ostudziła ich zamiary. Kochała fotografię. Jej przyjaciółka poszła na kierunek fizjoterapeutii. Dziewczyny we dwie zamieszkały razem w akademiku. Usamodzielniły się.

A co z Aaronem?? Chciał oszczędzić bólu Spencer i nic jej nie powiedział, że się wyprowadza.  Jednak się pomylił. Często o niej myślał. Czy się zmieniła?? Czy tak jak chciała ścięła swoje piękne brązowe włosy? Tyle razy jej to odradzał i słuchała go, lecz teraz jak odszedł i nie miał z nią kontaktów to nie wie, co ma myśleć. Oddał się w sport, znalazł sobie dziewczynę, został wielkim sportowcem i reprezentantem USA w siatkówce. Żył sobie spokojnym życiem nie mając pojęcia, że w sąsiedniej miejscowości mieszka Ona. Pierwsza jego miłość, która miał być tą ostatnią. Co się zepsuło? Ktoś niechcący zrobił kreskę na ich wspólnym rysunku, którą oni sami pogrubili, a potem kartkę wyrzucili w kosz. A może nie trafili do niego?? Przekonamy się z czasem. 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A więc tak to jest króciutki prolog, bohaterów dodam jutro. Ten blog będę prowadziła sama, a jeśli ktoś chce go czytać nich zostawi po sobie jakikolwiek komentarz bylebym wiedziała że mam dla kogo pisać bo jak nie to po prostu nic nie będę wstawiała. Nie chce się pchać tam gdzie mnie nie chcę i tyle. Miłego czyania ;) Jutro bohaterowie i rozdział 1, jeśli będziecie chcieli.